پیش کیست ۲

می نشینــی پیـــش مـــن امّا نگاهت پیش کیست

انــتظـــــار چشــــم های رو به راهت پیش کیست

من که مــویت را فقط در خــواب می بافم به هم

رشتـه‌ی ابـریشــــم مـــــوی سیـاهت پیش کیست

هــر چـه گـــفتم، قاب عکســـت را نــدادی یادگـار

یادگــــاری قاب عکـــس روی ماهـت پیش کیست

بـــارها مـــن گشــــتم امّــا دفتـــرم پیــــدا نـشــد

شعرهایی را که گفتم دل به خواهت پیش کیست

جان من بسته به جانِ شیـــشه ی عطـرت هنــــوز

جـــان من ته مانده ی عطـــر پگاهت پیش کیست

باز هــم یــخ می زنـــــم در این زمستـان سکـــوت

خنـــده های نیمـــه ی مـــرداد ماهت پیش کیست

قهــــوه ام یــخ کـــردهِ و با سـردی‌اش حالا به من

می زنـد طعنــــه خیـــال صبحگاهت پیش کیست

می زنـــم بیــرون و باران می زنــد پـــشت ســـرم

وای مــن حــــالا بگـــو چتـــر پناهت پیش کیست

پی نوشت ۱: این شعر بازنویسی شعر قبلی است که در اینجا می توانید مشاهده بفرمایید

پی نوشت ۲: امیدوارم دوست داشته باشید و بهتر شده باشه