کوه و دکل

و چند سالی هست که حسودی می کنم به دکل های برق که در دور دست های جاده از پشت پنجره ماشین می بینم...

سال هاست با افتاب و بیابان رفیق اند و خدا می داند چند سال دیگر رفیق می مانند...

و از همه بیشتر به دکل هایی حسودی می کنم که در کنار یک کوه ساکن شده اند... چون یک رفیق بیشتر از بقیه دکل ها دارند...

چه کسی می توان یافت رفیقی مثل کوه را نخواهد؟

انگار باهم سر ایستادگی رقابتی خوشایند دارند با همه کری هایی که برای هم می خوانند...

پی نوشت:...

برچسب‌ها: ولاشان, علی سعیدی ولاشانی, ولاشون, درد دل, رفیق شاپرک منتظر است......